Marc en Yvon ontmoeten
De Wijk De Wereld doet in 2023 Lewenborg aan. De Groningse wijk met de herkenbare scheepstermen in de straatnamen, sneed vijftig jaar geleden de Stadsweg naar de Eems in tweeën. Lewenborg moest afrekenen met de saaie naoorlogse woonwijken. Het resultaat: een ruime, groene wijk met gevarieerde architectuur en dito bewoners. Er is een eigen voetbalclub, FC Lewenborg, er ligt 6 hectare fraaie stadsnatuur van de beroemde tuinarchitect Le Roy en in het hart van de wijk staat Het Dok; het grootste buurthuis van Noord-Nederland.
En zoals in elke grote stadswijk gebeurt er natuurlijk van álles.
Journalist Yvon van Apeldoorn en fotograaf Marc Knip duiken Lewenborg in, op zoek naar mensen en clubjes die de buurt leuker, liever en leefbaarder maken.
Roy Foll woont in Lewenborg, aan het Vooronder, samen met zijn dochter en zijn twee kleinkinderen van tien en twaalf. Thuis is hij de huisman; hij kookt, wast en strijkt en zorgt voor de kinderen als hun moeder werkt en studeert. Niet alleen is hij fulltime opa van zijn eigen kleinkinderen, ook voor veel kinderen in de buurt is hij ‘opa Roy’. Hij maakt muziek met ze, verzint sport- en spelevenementen en is betrokken bij vele jeugdactiviteiten die in de wijk worden georganiseerd. “Kinderen verdienen veel aandacht, want ze zijn heel belangrijk, ze zijn de brug naar de toekomst. En je kunt zoveel van ze leren.”
*Klik hier voor het hele interview
GERRIT VOS
In 1973 kreeg de Nederlandse tuinarchitect Louis Le Roy de vrije hand bij de inrichting van het groen in een deel van de gloednieuwe wijk Lewenborg. Toen zijn contract met de gemeente tien jaar later niet werd verlengd, namen de bewoners het over. Het Le Roy-gebied is uitgegroeid tot een jungle midden tussen de bebouwing, met heuvels in Engelse landschapsstijl, waterpartijen, moestuinen, bijenkassen, een ‘ecokathedraal’, een wilgenbos en een pinetum. Het is een heel bijzonder stukje natuur, dat gek genoeg internationaal meer bekendheid geniet dan onder de wijkbewoners zelf. Gerrit Vos is al veertig jaar zeer actief in het Le Roy-gebied. Het is zijn levenswerk geworden; hij onderhoudt, bouwt, waakt, geeft rondleidingen en strijdt onvermoeibaar tegen bureaucratie en vernieling. Zijn motto? NOAD: Nooit Opgeven, Altijd Doorgaan.
*Klik hier voor het hele interview
INGRID BLINK
Deze zomer vindt in Lewenborg voor de vierde keer de Buurtcamping plaats, op het scoutingeiland van de Jutters en het terrein van kinderboerderij Boegbeeld. Een laagdrempelige thuisblijfvakantie in de eigen wijk, waar iedereen, van jong tot oud, welkom is om te komen kamperen en buurtgenoten te leren kennen in een ongedwongen setting. De coördinatie van dit bijzondere kampeerweekend ligt ook dit jaar weer in handen van een groep enthousiaste wijkbewoners, onder wie Ingrid Blink.
*Klik hier voor het hele interview
BINIE EN ANNIE
Ze leerden elkaar kennen bij Buurten met een Bakkie, een project gericht op eenzame ouderen in Lewenborg. Binie was verpleegkundige tot ze zestien jaar geleden met pensioen ging, sindsdien is ze heel actief in de wijk. (Annie: ‘Binie kent de hele buurt en de hele buurt kent Binie.’) Annie werkte als chemisch analist bij de universiteit, maar ging met vervroegd pensioen om zich volledig te kunnen richten op haar vele vrijwilligerswerk, voornamelijk vanuit de kerk.
Samen met andere vrijwilligers uit de wijk, belden ze aan bij alle 169 aanleunwoningen in de Kraaiennestflat en vroegen de mensen waar ze behoefte aan hadden, wat ze misten in hun omgeving. Van het een kwam het ander: sinds anderhalf jaar gaan Binie en Annie twee keer per maand – een keer op dinsdag en een keer op donderdag – met vijf thermoskannen koffie, thee en koekjes naar de bovenste verdieping van de flat, voor een gezellige samenkomst van bewoners. Er is alleen één probleem: de plek waar ze aan gebonden zijn is een kale nis van het gebouw, waar het zo galmt dat de mensen elkaar nauwelijks kunnen verstaan.
*Klik hier voor het hele interview
DENNIS PAAYS
Aan de rand van Lewenborg, net achter de ringweg, liggen de velden van FC Lewenborg met daarnaast het in 2010 opgeleverde hypermoderne clubgebouw. Het is een bruisende vereniging met meer dan 500 leden, waarvan ruim 400 onder de 19 jaar. Voetbal is nog altijd de populairste sport onder de jeugd; voor veel jongens en meisjes uit de buurt vervult de voetbalclub een belangrijke functie. Een van de vaste gezichten bij FC Lewenborg is Dennis Paays (48). Dertien jaar geleden bracht hij als enthousiaste vader zijn zoontje naar voetballes, hij bleef plakken en sindsdien is hij in allerlei hoedanigheden actief bij de club. Tot voor kort als trainer en coach van de jeugd, lange tijd als lid van de technische commissie – verantwoordelijk voor de selecties en de teamindelingen – en tegenwoordig als teammanager en assistent-trainer van het eerste. We spreken hem op de club, naar eigen zeggen inmiddels niet meer zijn tweede huis – maar stiekem toch nog wel een beetje.
*Klik hier voor het hele interview
MARGRIET DE BOER, vrijwilliger bij De Oude Bieb
De Oude Bieb is een ontmoetingsplek met een inpandige kringloopwinkel (‘de Biebshop’). De koffie en thee staan altijd klaar en het bruist er van de activiteiten voor wijkbewoners die het financieel niet breed hebben. Het initiatief ging negen jaar geleden van start in de voormalige bibliotheek (vandaar de naam), inmiddels is er een nieuw onderkomen gevonden aan het Anker, in een pand dat wordt gedeeld met SKSG en peuterspeelzaal Kids First. Margriet de Boer is er een groot deel van de week aanwezig als gastvrouw, sinds De Oude Bieb haar zeven jaar geleden zelf uit een isolement trok.
*Klik hier voor het hele interview
ANJA van vrouwencentrum De Boei
Vrouwencentrum De Boei is al bijna dertig jaar een begrip in Lewenborg. Het is een ontmoetingsplek en een cursuscentrum, uitsluitend voor vrouwen. (‘Mannen mogen hier best een kopje koffie komen drinken, maar niet meedoen met de activiteiten.’)
Mina Kalpoe richtte De Boei in 1995 op, omdat ze zag dat er veel vrouwen – met name vrouwen met een migratieachtergrond – geïsoleerd leefden in de wijk. Ze wilde een omgeving creëren waar ze zich thuis zouden voelen en samen leuke dingen konden doen, een plek om vaardigheden te leren en elkaar te ondersteunen.
Vandaag de dag telt het centrum zo’n 150 vaste bezoekers van meer dan 50 verschillende nationaliteiten. Mina voert er nog altijd de regie; ze coördineert de activiteiten, is de vertrouwenspersoon voor de vrouwen en het aanspreekpunt voor de vrijwilligers. Een van die vaste vrijwilligers is Anja. Al sinds 2006 is ze verantwoordelijk voor de administratie en is ze de rechterhand van Mina.
*Klik hier voor het hele interview
